Wilcza jagoda i ziemniaki cz. 1

Wilcza jagoda. W podgórskich okolicach, na porębach w niezbyt zacienionych lasach rosną krzaczyste zioła wilcza jagody, których owoce są bardzo podobne do czarnych wiśni, ale mylny ich pozór, bo nie są jadalne, zawierając w sobie gwałtowną truciznę.

Wilcza jagoda ma korzeń gruby, mięsisty, gałęzisty, brudno żółty, wewnątrz biały, gęsto włóknami korzeniowymi okryty. Pędy nieraz 2 metrów dobiegające, zielne, obłe, bogato widełkowato rozgałęziające się. Liście jajowato wydłużone, zaostrzone, całobrzegie, spodem na nerwach tylko omszone. Kwiaty zwykle pojedynczo stojące, zwieszają się na szypułkach niby dzwoneczki brunatno purpurowe. Kielich pięciodzielny. Korona jest dzwonkowata i zrosłopłatkowa o kraju pięciowrębnym.

Pierwszy raz spotkamy tu roślinę, której korona nie jest wolnopłatkowa, której płatki są zrosłe w jedną rurę, czyli zrosłopłatkowa). Ta korona jest spodem zaokrąglona, dalej się podnosi w górę niby rura, która pod samym krajem, na pięć ząbków wrębnym, jest troszeczkę zwężona. Mówi się to krótko: dzwonkowata, o kraju pięciowrębnym.