Sagownica

Sagownica rośnie na Molukkach. Kłodzina jej dochodzi 6 m. wysokości, jest nastroszona resztkami zeschłych a nie całkiem odpadłych liści, które są pierzasto złożone, do 7 m. długie. Kwitnie dopiero w 15-tym roku. Kwiatostany nie wychodzą tu z kątów liści, ale pąk wierzchołkowy, który u innych tworzy tylko liście, tu cały zamienia się na olbrzymią wiechę kwiatostanu. To też jak przekwitnie, cała roślina zamiera. Kwiaty podobnego złożenia, jak w kokosie; ze słupka powstaje niełupka okryta łuskami dachówkowato na siebie zachodzącymi, można powiedzieć niełupka pancerna. Nim zakwitnie, nagromadza z liści       do głębi pnia pokarm w postaci mąki dla przyszłego kwiatostanu. To też nim zakwitnie, już w 7 – 8 roku ścinają ją, pień rozłupują i płuczą w wodzie; na dnie naczynia zbiera się mąka. Z jednego pnia bywa jej 300 – 450 klgr., co starczy na pokarm całoroczny dla człowieka. Tę mąkę z tej i z pokrewnych palm przewożą do Singapore, gdzie Chińczycy ją przerabiają na „sago”. Mąkę płuczą, podsuszają na słońcu, przecierają przez sito i powstałe stąd kulki zaokrąglają w workach, suszą na ogniu, potem znów moczą i suszą. Taka skrochmalona w kulki mąka idzie w handel do Europy jako sago.

Kokos, palmira, sagownica, daktyl mają kłodzinę, to jest pień nierozgałęziony. Mają kwiatostany w pochwach, kwiaty jedno- lub dwu-pienne, o kielichu trój działkowym i koronie trójpłatkowej, pręcików 6, słupek górny z 3 owocolistków. Owocem jest pestkowiec, jagoda lub niełupka pancerna. Takie rośliny nazywają się palmy.