Jeżyna, malina i poziomka cz. 3

Innego złożenia liści nie ma; wszystkie liście są albo dłoniasto lub pierzasto złożone, a mogą być co do wcięcia listków wrębne, klapowe lub dzielne i to dłoniasto lub pierzasto.

Kwiaty jeżyny są niepozorne, bo mają działki kielicha daleko większe, od pięciu międzyległych im płatków, białych z początku, różowawych później, pręciki są bardzo liczne i wszystkie sterczą prosto do góry. Na przecięciu podłużnym kwiatu widać, że tu podobnie jak we wiśni, róży, gruszy, działki, płatki i pręciki stoją na kraju osadnika, tylko, że osadnik nie jest tu słoikowaty, ale rozpłaszczony jak spodeczek. Na samym środku tego spodeczka jest guz stożkowaty, pokryty licznymi słupkami. Te słupki podobnie jak u róży są pojedynczymi owocolistkami, mającymi długą szyjkę i w zalążni jeden zalążek. Wszystkie szyjki sterczą do góry i wznoszą się aż po nad wieniec pręcików. Po okwitnieniu podobnie jak u róży opadają płatki i pręciki, pozostaje kielich i osadnik. Ale osadnik nie rozrasta się tu wcale, pozostaje taki, jakim był poprzednio w kwiecie. W słupkach szyjki zsychają się, a tylko zalążnie rozrastając się i stając się mięsistymi, tworzą tak zwane jagody jeżyny, złożone z małych wypukłych czarnych bąbelków, na których stoją rude niteczki, co wszystko razem odpada łatwo od stożkowatej środkowej wyniosłości osadnika.