Groch i pokrewne cz. 1

Groch jest  to ziele uprawiane na polach. Łodygę ma słabą, pokładającą się i tylko z pomocą nitek kończących liście ima się podpór i tym sposobem podnosi się w górę. Cała roślina jest gładka i od szadzi modrawa. Łodyga jest obła, liście stoją na niej skrętolegle, są nieparzysto pierzaste, w nasadzie mają dwa wielkie przylistki większe od listków, z których dolne są jajowate, górne zaś zamienione w nitki. Taka nitka jest grubsza w nasadzie i zwęża się ku końcowi; jeżeli dotknie się jakiegokolwiek przedmiotu swym koniuszkiem, natychmiast owija się koło niego, jeżeli zaś nie znajdzie podpory, to skręca się sama w gęste skręty jak korkociąg. Takie nitki owijające się koło przedmiotu, którego się dotkną, nazywają się wąsy. Groch czepiając się wąsami dźwiga się w górę.

Szypułki kwiatowe noszą zwykle dwa kwiaty białe, często fiołkowo, lub różowo nabiegłe. Od razu widać, że kwiaty nie są promieniste. Od strony łodygi, na której kwiat stoi, znajduje się największy płatek, z brzegami odwiniętymi ku górze, żagielek.