Lak cz. 1

Lak powszechnie hoduje się w ogrodach. Ma kwiaty żółte, brunatne lub ciemno-fioletowe i przyjemnie woniejące. Roślina ta ma końce gałązek zielone i gęsto skrętolegle liśćmi okryte, od dołu zaś jest szara, zdrewniała, bezlistna, mówi się to krótko: podkrzew. Liście są ostro lancetowate, w końcu zagięte, w nasadzie tj. tam, gdzie z łodygi wychodzą, w krótki ogonozwężone, z wierzchu ciemno-zielone, spodem od włosów gęsto przylegających szarawe.

Kwiaty stoją na końcach pędów, na dość długich szypułkach. Pęd przedłuża się swym szczytem, tworząc pod nim coraz nowe kwiaty w miarę, jak dolne przekwitają. Taki sposób ułożenia kwiatów na łodydze pędu kwiatonośnego, że ta jest długa, prosta, a ma z boku ze wszech stron kwiaty na wyraźnych szypułkach, nazywa się gronem i mówi się krótko kwiatostan czyli ułożenie kwiatów laku jest gronem, albo lak ma grona.

Pojedynczy kwiat ma kielich czterodziałkowy. Dwie działki są zewnętrzne, dwie z tymi międzyległe wewnętrzne. Zewnętrzne są w nasadzie wydęte, sterczą z boku jak torby. Wszystkie wznoszą się prosto w górę i tworzą rurę. Korona ma cztery płatki międzyległe z działkami. Każdy składa się z wąskiej części, która ukryta jest w kielichu i nazywa się krótko paznokieć i z szerokiej, która się poziomo rozkłada. Wszystkie cztery płatki tworzą płaski talerzyk.