Bania cz. 1

Bania jest rośliną pnącą się za pomocą wąsów. Korzenie ma długie, cienkie, rozgałęziające się  pod powierzchnią, nie schodząc nigdy głęboko do ziemi. Łodyga jej kanciasta, szczeciniastymi włosami porosła, dochodzi kilku nieraz metrów długości. Liście ma dwojakie. Jedne są zwykle zielone, równie szorstkie jak łodyga, zawsze jednak o wierzchołkowej największej. Liście są na brzegu ostro ząbkowane, w nasadzie sercowato wycięte i przedłużające się w długi, także szorstki ogonek. Inne liście całkiem odmienne wyglądają, są zamienione na wąsy. U grochu liść jest złożony i ma listki dolne płaskie, a górne zmienione w wąsy. Tu cały liść staje się wąsem. Ma też zawsze trzonek rozdzielający się na kilka, od 2 do 1 nitek. Ten trzonek to jest ogonek liścia, a nitki na nim stojące, to są klapki, z których nic nie pozostało tylko środkowy nerw. W zielonych liściach dość klapek, na które liść jest wydęty, jest różna, jest ich 3 – 7 na jednym ogonku, i tu podobnie jest też mniej lub więcej nitek na jednym ogonku. Zarazem to wszystko nazywa się też tak jak u grochu wąs.