Jeżyna, malina i poziomka cz. 1

Jeżyna jest krzewem mającym liczne pędy wychodzące z jednego bogato rozgałęzionego korzenia, wszystkie są czerwono brunatne i mocno kolczaste, ale jedne z nich są prosto wzniesione i te kończą się kwiatostanem, inne są pochylone i te kwiatów nie mają. Wszystkie ich liście są z wierzchu ciemno-zielone, spodem od gęsto przykrywających je delikatnych włosów, czyli kutneru, śnieżno kutnerowate. Liście te są jednak rozmaite jedne, dolne, z tego co powiedziano przy róży, oczywiście nieparzysto pierzaste. Są między nimi takie, które mają pięć, są inne, które mają tylko trzy listeczki, czyli jedne są pięcio, drugie trójlistkowe. Ale prócz tych, zwłaszcza między kwiatami stoją liście, które nie są złożone, tylko ich brzeg jest powcinany bardzo głęboko, prawie do nasady  albo prawie do połowy głębokości albo płytko.. Najgórniejsze wcale nie są podzielone, są to listki tak jak u lnu, laku – pojedyncze. I w liściach złożonych tylko górny listeczek jest zawsze nie podzielony, boczne są nieraz do 3 różnych głębokości ponacinane. Chcąc to dokładnie opowiedzieć trzeba by użyć wielu słów, dlatego mówi się to krótko w ten sposób: Jeżeli pojedynczy liść albo listeczki liścia złożonego są nacięte płytko, to się o nich mówi, że są wrębne, a części na które jest podzielony są wręby.